Galeria Stara Prochownia, ul. Boleść 2
czas trwania wystawy: 15 października – 23 listopada 2020
czynna codziennie w godz. 14:00-19:00, wstęp wolny
obowiązuje przestrzeganie zasad reżimu sanitarnego

Człowiek wrzucony w świat. To dramat sam w sobie. On się odkrywa każdemu jestestwu jako bycie własnego bytu w toku egzystowania zatrważająco ukierunkowanego na nieuchronny niebyt. Bez reguły i bez recepty, częściej w sytuacjach nazwanych granicznymi, ale też w zreflektowanej potoczności albo w uszczęśliwiającym przeżyciu. To nie jest stan nabyty na trwałe lecz chwilowy przebłysk, a tak dojmujący, że zostawia na dalszym życiu jakiś ślad. Ktoś to doświadczenie usiłuje zrozumieć i nazwie poznaniem, ktoś je formuje w wiersz, ktoś zatrzymuje w obrazie, ktoś ucieka w codzienność, ktoś się stacza w rozpacz, ktoś ratuje się wiarą w sens wszystkiego. Wydarzenia uprzytamniania sobie własnego bycia są prześwitami w kurtynie sceny świata, w który jesteśmy zanurzeni. Doznanie prześwitu nie jest metaforą, to ujawnienie różnicy ontologicznej między bytem i byciem, to wywołanie poczucia innej obecności spoza granicy fizyczności.[…]

Marzenna Guzowska
Arrivals/Departures,
Gabryella Miłowska, Galeria Stara Prochownia, Warszawa 2018

Ulotne momenty, „prześwity”, doświadczenia, odczucia nienazwanego wyraża kolor.
Im bardziej zanurzam się w obraz, tym mocniej odczuwam bezmiar jego możliwości.
Nie ma powtórzeń. Za każdym razem jest to nowa konstelacja i nowa przygoda.
Czasem udaje mi się na moment być w tym bezmiarze i dotknąć tajemnicy.

Gabryella Miłowska

Gabryella Miłowska ukończyła Wydział Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Studiowała w pracowniach profesorów Tadeusza Dominika, Jana Tarasina i Wojciecha Sadleya. Dwukrotnie była stypendystką Ministra Kultury i Sztuki. W 1990 r. przebywała na trzymiesięcznym stypendium we Francji, w Berck sur Meer oraz na siedmiomiesięcznej rezydencji w Ligornetto w Szwajcarii (1992-1993 r.). W 2005 r., na zaproszenie Krzysztofa Musiała, uczestniczyła w plenerze artystów w Vellano, w Toskanii. Od 1984 r. miała 23 indywidualnie wystawy, m.in. w Warszawie, Krakowie, Szczecinie, Lublinie, Essen, Locarno. Brała też udział w licznych zbiorowych – krajowych i zagranicznych – przeglądach malarstwa, poczynając od Co słychać, w dawnych Zakładach Norblina, w 1987 r. Potem były: Świeżo malowane (Zachęta, 1988) i Ekspresje i ekspresjonizmy (Muzeum Narodowe w Warszawie, 1990), Polish Art, (Lucca, Włochy, 1993), Motyw ludzki, (Arhus, Dania, 1995). Tworzyła też projekty kostiumów do kilkunastu dużych widowisk muzycznych z udziałem młodzieży (FOSA), ilustracje książkowe i projekty graficzne. W latach 1982 – 1983 pracowała jako asystentka scenografa i kierowniczka pracowni scenograficznej w Operze Narodowej. Od 1993 roku działała na rzecz warszawskiej oświaty, popularyzacji sztuki i promocji artystów – jako nauczycielka i wicedyrektorka w Stołecznym Centrum Edukacji Kulturalnej, a od 2016 roku jako dyrektorka Państwowego Ogniska Artystycznego „Nowolipki” w Warszawie.

Odeszła od nas w maju 2020 roku. Na tej wystawie prezentowane są ostatnie prace Artystki.
Ich wyboru dokonała sama.

ZASADY ZWIEDZANIA GALERII STARA PROCHOWNIA W OKRESIE PANDEMII COVID-19

W związku z obecną sytuacją epidemiczną COVID-19 prosimy o stosowanie się do następujących wymagań:

• dezynfekcja rąk,
• zasłanianie ust i nosa,
• zachowanie minimum 1,5 m odległości pomiędzy osobami zwiedzającymi.

W Galerii Stara Prochownia może przebywać jednocześnie nie więcej niż 10 osób.

Dziękujemy za wyrozumiałość.