Galeria Stara Prochownia, ul. Boleść 2
Wernisaż: 10 stycznia 2018 r. o godz. 18:00
Czas trwania wystawy: 10 stycznia – 10 lutego 2018
Galeria czynna codziennie w godz.: 13:00-20:00, wstęp wolny
Każdy obraz przedstawia inne pomieszczenie, w którym znajduje się człowiek.
Jest on zestawiony z przedmiotami symbolicznymi i sam jest symbolem.
Żyje własnym życiem, inscenizuje.
Na wystawie zostanie zaprezentowany cykl malarski „Panoptikon”. W 2013 roku w pierwotnym układzie na ekspozycji w Salach Redutowych Teatru Wielkiego-Opery Narodowej w Warszawie obrazy były zestawione na okręgu interpretując i konfrontując z odbiorcą ideę więzienia Panoptikon projektu Jeremy’ego Benthama.
Tak jak więźniowie Panoptikonu nigdy nie wiedzieli kiedy są obserwowani, tak każdy obraz zaznacza swoją odrębną przestrzeń, niezależnie od tego co się dzieje dookoła.
Jest to przełożenie Panoptikonu na rzeczywistość współczesną, w którym bardzo ważną rolę odgrywa idea, że jeden ogląda wielu (teatr, facebook, market) co funkcjonuje w różnych formach wszędzie i każdego z nas dotyczy.
Zmusza nas do przywdziewania maski i odgrywania swojej roli, bądź sytuuje nas w miejscu obserwatora.
Symbole pojawiające się na obrazach będą różnego rodzaju archetypami, ikonami zaczerpniętymi z otaczającej nas rzeczywistości, przetworzonymi podświadomość. Z pozoru zwykłe krzesło, książka, drzwi czy fortepian – przedmioty, które wydają się nam oczywiste – nie zwracamy na nie uwagi – mogą mieć dla każdej poszczególnej jednostki kluczowe znaczenie – mogą być zarówno istotą jej życia, porażką lub prześladowcą. Wszystko zależy od uwarunkowania jakie daje nam nasza genetyka i fizyczność, miejsce, czas i ludzie, z którymi żyjemy.
Kultura, która lekceważy archetypy – może być pewna, że się o nie potknie.
Ewa Sokołowska w 2013 roku ukończyła studia na Wydziale Malarstwa na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Jej prace są zapisem relacji człowieka z otoczeniem – jest on podmiotem, punktem wyjścia a zarazem otwarciem. Prace te są inspirowane także filozofią, historią, psychologią, teoriami naukowymi. Ukazują rzeczywistość w skali mikro i makro. Posługuje się w swoich projektach różnymi mediami i technikami takimi jak malarstwo, fotografia, wydruki graficzne, obiekty. Jej prace zaistniały m.in. w Teatrze Wielkim Operze Narodowej w Warszawie, Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku, Centrum Sztuki Współczesnej w Warszawie, Galerii Działań w Warszawie. Posiada liczne nagrody i wyróżnienia m.in. Stypendium Ministra NiSzW, Stypendium Artystyczne m.st. Warszawy.
