Kazamaty Stara Prochownia SCEK, ul. Boleść 2
Czas trwania wystawy: 2 lutego – 10 marca 2024
Galeria czynna codziennie w godz. 14:00-19:00, wstęp wolny
Wernisaż: 2 lutego 2024, godz. 18:00

Ziemia. Gdy z niej korzystamy, zwracamy – bez poczucia odpowiedzialności – również to,
co niepotrzebne, zniszczone w nadziei, że ziemia to wchłonie, zintegruje z własną esencją.

Ziemia przechodzi przez intencję czasu. Pokolenia roślin intensyfikują składniki w swojej głębi. Zajmuję się czasem zatrzymanym w miejscu, poza jego pierwotną istotą. Tymczasowość utknęła
w wysiłkach człowieka przekształcającego minerał w bogactwo. To zatrzymanie procesu w środku otaczającego go życia. Trauma kraju. Wydobywanie jego naturalnej esencji poprzez podejmowanie kolejnych kroków do  ostatecznej transformacji.

Taki jest stan kraju, w jakim to dokumentowałam. Pokryta bliznami dziura na środku pola,
gdzie życie twierdzi, że żyje, ale warunki stworzone przez długotrwałe skutki górnictwa
są niszczycielskie. Niemniej jednak woda znajduje swoją drogę w tej przestrzeni. Tworzy małe kaniony w lessowym podłożu i przynosi nowe odrodzenie ziemi. Znalezione obiekty stworzone
z piasku, wody i wiatru są skanowane i tworzą ślady ciał kosmicznych.

“Earth. As we benefit from it, we also return it the unnecessary, the broken in hope that the earth will absorb it, integrate it into the self-essence without the feeling of admitting responsibility for the result.

Earth passing through the intention of time. Generations of plants deepening the components in their depth. I deal with time stuck in a place, out of its original essence. Temporality stuck in man´s efforts to transform mineral into wealth. Stopping the process in the middle of the life of the surroundings. The trauma of the country. Extracting its natural essence by indicating the next steps to its definitive transformation.

This is the state of the country in which I documented it. A scarred hole in the middle of a field where life claims to be alive, but the conditions created by the long-lasting effects of mining have been devastating. Nevertheless, water finds its path through this space. It creates small canyons in the loess subsoil and brings new re-generations of the earth. Found objects from sand, water and wind are scanned and they create hints of cosmic bodies”.

Katarína Cabala

Katarína Cabala – 2023 roku uzyskała tytuł licencjata w Bratysławie na Akademii Sztuk Pięknych
i Wzornictwa. W 2022 roku odbyła swój pierwszy wyjazd na wymianę do Finlandii. Licencjackim projektem Ziemia Artystka przemawia także do warszawskiej publiczności na swojej pierwszej wystawie. Podczas studiów skupia się na pracy z tekstem i ekspresją poprzez autoportrety.
Po zakończeniu pobytu na wymianie w Warszawie kontynuuje studia magisterskie w Bratysławie.