Obchodom jubileuszowej, X edycji Kursu Wiedzy o Sztuce Współczesnej towarzyszyło spotkanie z Katarzyną Kozyrą – czołową artystką polskiej sztuki krytycznej, które odbyło się w Starej Prochowni SCEK, 29 stycznia 2020, o godz. 17:00. W spotkaniu wzięli udział uczestnicy tegorocznej edycji, zatytułowanej “Piękno Nowoczesności” oraz uczniowie uczęszczający do SCEK na zajęcia z historii sztuki.
KATARZYNA KOZYRA
Urodzona w Warszawie w 1963 roku. Rzeźbiarka, fotografka, autorka performansów, filmów, instalacji wideo oraz akcji artystycznych. Absolwentka Wydziału Rzeźby warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych. W 1998 roku odbyła gościnnie studia podyplomowe w Hochschule für Graphik und Buchkunst w Lipsku, w pracowni Nowych Mediów u prof. Helmuta Marka. Działania Kozyry przyczyniły się do powstania tzw. sztuki krytycznej, a także miały istotny wpływ na kształt współczesnej kultury, będąc nieraz punktem wyjścia do szerszej dyskusji. Laureatka m.in. nagrody Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (Warszawa 2011) i Paszportu „Polityki” (Warszawa 1997). Stypendystka DAAD (Berlin 2003) oraz Fundacji Kościuszkowskiej (Nowy Jork 2000). W 1999 roku otrzymała honorowe wyróżnienie na 48. Biennale Sztuki w Wenecji za wideo-instalację „Łaźnia męska” prezentowaną w Polskim Pawilonie. W 2011 roku uzyskała stopień doktora na warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych. Rok później założyła Fundację Katarzyny Kozyry, która koncentruje się na wspieraniu działań kobiet w obszarze kultury i sztuki. W 2013 roku „Huffington Post” zaliczył Katarzynę Kozyrę do grona dziesięciu najważniejszych artystek nowego milenium. W 2014 roku została laureatką czwartej edycji Nagrody Filmowej Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej i Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie za pomysł filmu eksperymentalnego „Projekt X”.
Sztuka Katarzyny Kozyry od lat porusza opinię publiczną, często wywołując ostrą polemikę. Artystka konsekwentnie podważa panujące stereotypy i poddaje krytycznej rewizji dyskursy społeczno-polityczne. W swych pracach dotyka najbardziej istotnych problemów: tożsamości i przemijania, życia i śmierci czy religii i seksu. Porusza się̨ w obszarze kulturowych tabu oraz klisz zachowań zakodowanych w życiu codziennym. Formalnie Kozyrze najbliższa jest tzw. sztuka nowych mediów, jednak artystka posługuje się wieloma technikami, przez co ciężko jest zaszufladkować jej twórczość. Do różnorodnego ouvre Kozyry zaliczają się prace tak odmienne jak praca dyplomowa z 1993 roku – „Piramida zwierząt”, wideo-instalacja „Święto wiosny” czy szeroko zakrojony projekt z lat 2003-2008 „W sztuce marzenia stają się rzeczywistością”. Od 2012 roku artystka pracuje nad projektem realizowanym w Izraelu – „Szukając Jezusa” – w którym przyjmując pozycję badaczki, zadaje ważkie pytania. Jest to praca o sposobach realizacji wiary, jej miejscu oraz roli jaką pełni w dzisiejszym świecie i wartościach wokół których budujemy swoją rzeczywistość.
Wciągu ostatnich dekad prace Kozyry były wystawiane w muzeach i instytucjach na świecie włączając: Biennale w Wenecji, São Paulo Biennale, Sidney Biennale, Busan Biennale, Kunstsammlung Nordrhein Westfalen (Düsseldorf), Kulturhuset (Sztokholm), Museum Voor Moderne Kunst (Arnhem), Carnegie International (Pittsburg), Barbican Art Center (Londyn), Museum Moderner Kunst Stiftung Ludwig (Wiedeń), Brooklyn Museum (Nowy Jork), Kiasma Museum of Contemporary Art (Helsinki), CCA (Tel-Awiw), Three Shadows Photography Art Centre (Pekin) i inne.
Źródło: Fundacja Katarzyny Kozyry
